Niniejsze opracowanie ma być kroniką rodzinną, a nie opowiadaniem, do którego fakty można dobierać i opuszczać dowolnie.[...] Pamiętam dzień wyboru pierwszego prezydenta odrodzonej Rzeczypospolitej, Gabriela Narutowicza. Staliśmy na Krakowskim Przedmieściu gdzieś koło Karowej. Nagle podniósł się szum: Jedzie, jedzie! Ojciec wziął mnie na ramiona, żebym coś zobaczył. Ujrzałem szwadron przyboczny ułanów przed i za powozem, w którym jechał prezydent. Gdy przejechał, odwróciłem się do ojca. Miał łzy w oczach. Tego się nie zapomina. [...]